Stało się!

Stało się! Dziś się stało. Mam wrażenie, że nieodwołalnie się stało!

Zapachniało mi świętami!!!

Tak metaforycznie i zupełnie dosłownie też. I zachciało mi się tych świat, choinek, świerkowych gałązek, ŚNIEGU, dzwonków, pakowania prezentów (no, akurat prezentowy szał to nie dzisiejszy objaw, o czym można przeczytać w poprzednim poście)...

Śniegu mi się zachciało! Czy ja na głowę upadłam? Fakt, jak tak pada deszczysko i jest tak szaro i brzydko to fajnie nie jest. Ale, choć śnieg sprawić może, że zrobi się nagle ładnie, to jednak... przecież ja będę go przeklinać pierwszego już dnia, jak tylko spadnie!
Bo śnieg oznacza ziiiiimnoooo. I w to zimno trzeba samochód odśnieżać, a tego to ja nie lubię. I trzeba się ubierać w swetry grube, no bo zimno - ja ciepłolubna jestem, do tego stopnia, że jak się na zimę ubiorę to jak bałwan wyglądam i mam mocno ograniczoną możliwość poruszania się, od tych warstw.
Ja to nie lubię zimy. Nie ukrywam tego, nigdy się nawet nie starałam. Tak mniej więcej od końca sierpnia czekam już na wiosnę i jestem niecierpliwa w tym oczekiwaniu. Ale w tym całym moim nielubieniu faktem jest, że jak się jesień przedłuża to mam taki moment załamania, że jestem w stanie zgodzić się na zimno, w zamian za śnieg, który rozjaśni krajobraz.
No i dziś chyba nastał ten moment ;)

Ale oprócz tego, że mi się śniegu zachciało to jeszcze w pewnym momencie dnia wyraźnie poczułam zapach świerkowych gałązek. I tu pojawia się pytanie: czy te wszystkie objawy razem nie świadczą przypadkiem o jakimś groźnym urazie głowy? Czy to się jakoś leczy?

A potem stało się po raz drugi! W radio rozbrzmiała pierwsza w tym roku pastorałka. Jeszcze nieśmiało, bez radosnych dzwoneczków i klimatu charakterystycznego dla wszystkich christmasowych brzmień. Ale zawsze! Sezon uważam za otwarty.

Teraz więc, póki jeszcze nie ma tego śniegu, żeby zdążyć w czasie jesieni... DYNIA i inne ŻOŁĘDZIE.
Powstały dawno i miało być tych jesiennych ozdób więcej, ale... inne rzeczy mnie chyba pochłonęły ;)

PS. I jeszcze jedno za co nie lubię jesieni i zimy: brak światła! Sezon na paskudne zdjęcia również uważam za rozpoczęty. Jak w takich warunkach zrobić coś ładnego? No nie da się! A szkoda, bo mam w najbliższym czasie do pokazania coś, co chciałabym uwiecznić na jak najładniejszych zdjęciach... :(

PPS. Odnośnie wczorajszego prezentu włóczkowego... Czuję się jakbym wygrała w totka co najmniej. Wczoraj dowiedziałam się od Obdarowującej, że to nie koniec, że mniej więcej co 6 tygodni mogę się spodziewać podobnej dostawy, jeśli tylko podróżująca z Germanii Mama znajdzie miejsce w bagażu. Umarłam ze szczęścia jakieś trzydzieści razy ;)

PPPS. Na bocznym pasku bloga znajdziecie banerek do rozdania u Julii Pernix. Ja nie biorę udziału, bo podobne fanty dostałam od Julki na urodziny :) Więc tym bardziej zachęcam do wzięcia udziału :)